Het is gebeurd. Vandaag is in Drongen (en grote delen van westelijk Vlaanderen) de eerste bui gevallen met natte sneeuw. Zeg maar de "verdwaalde winterse bui" waarvan sprake in de vorige bijdrage. De maritiem polaire luchtmassa was net koud genoeg en in de onderste regionen droog genoeg om de eerste smeltende sneeuwvlokken te produceren, in het winter-jargon ook wel "natte flatsen" genoemd. "De luchtmassa droog genoeg?", vraagt u zich misschien af. "Het was toch nat?" Ik verklaar mij nader. Het was rond de middag ongeveer +5° aan de grond. Op 1500 meter was het -3°C. De sneeuw die hoog boven onze hoofden naar beneden viel, begon uiteraard te smelten toen ze in de warmere lucht dicht bij het aardoppervlak terecht kwam. Als de lucht niet verzadigd (dus droog genoeg) is, kan dat smeltwater ook nog eens verdampen. Het smelt- en verdampingsproces is endotherm: het onttrekt warmte aan de omgeving. Met andere woorden: tijdens de felste buien koelt de lucht serieus af. Het kwik daalde tot +1,5°C en de natte sneeuwvlokken konden tot op de grond vallen.
Ook morgen kunnen er in eerste instantie nog wat winterse buien vallen. Stilaan komen we onder invloed van een kleine, maar venijnige stormdepressie. De weermodellen worstelen nog altijd met de precieze koers en ontwikkeling van dit lagedrukgebied. De kern passeert immers vlak in de buurt. In die kern is het vrijwel windstil, terwijl het 100 kilometer verder op kan stormen. Het Amerikaanse GFS-model berekent in de jongste modelrun de kern vrijdagochtend boven Nederland. Dat zou aan onze kust stormweer betekenen uit westnoordwest tot noordwest. Ook het Britse UKMO-model berekent zo'n stormscenario. Het Aladin-model berekent de kern een fractie meer naar het zuiden. Daardoor komt het stormveld boven Noord-Frankrijk te liggen en is het in onze omgeving vrijwel windstil. Een minimaal verschil in locatie, maar een reusachtig verschil in weerbeeld.
Het Europese ECMWF-model laat in de 12Z-run van vandaag de kern nog zuidelijker passeren. Dat kan dan weer voor een andere verrassing zorgen: de wind waait dan uit het oosten, er valt veel neerslag en met relatief koude bovenluchten kan dat dan sneeuw zijn: smeltende sneeuw in Vlaanderen en droge sneeuw in de hogere Ardennen. Ik sluit niet uit dat er in dat geval ook in grote delen van Vlaanderen een papperig sneeuwdekje komt te liggen bij temperaturen die nauwelijks boven het vriespunt uitkomen. Maar het blijft dus uitermate onzeker: bij de scenario's van GFS en UKMO is er van sneeuw op vrijdag geen sprake.
Wat wel weer zeker is: als de stormdepressie eenmaal naar het oosten is getrokken, komen we opnieuw in maritiem polaire lucht terecht waaruit tijdens het weekend weer wat winterse buien kunnen vallen. Vooral zondag is het killig, met maxima rond 4°C en minima rond het vriespunt.
Op de lange termijn kwam de operationele berekening van GFS vanavond met een winterse oplossing, het ECMWF met een zachte. In het ensemble zijn de winterse oplossing in de minderheid. Maar laat ons nu eerst maar focussen op de korte termijn. Die is al spannend genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten